VAN GOGH -STARRY NIGHT Υπόλοιπο, υποκατάστατο, ημίμετρο κι αντικαταστάση...
Η μνήμη μου χρονική, εγκλιτική και πιθανότατα δυνητική.
Η αυτοδύναμη υπόκρουση των οραμάτων της σιωπής
Φοβερή η ανατολή του ήθους των ανέμων
Και η ανατομία τόσων ναυαγίων
Υφάλμυρη η δροσιά των βράχων
Απόλυτη η αλμύρα των θαλασσών
Επίσης κύματα. Επίσης αίματα. Επίσης οράματα κι επίσης τα μάτια που με κοιτούν
Να κυματίζω και ν’ αρμενίζω στις ξαστεριές τόσων αιώνων
Κι ακόμα το έρεβος και η ρωγμή του
Υπέρτατο και περατό
Έχω αγκαλιά ένα θεό
Του κρατώ το χέρι ή το λαιμό
Έχω τουφεκίσει φάρους και μ’ έχουν κι αυτοί σημαδέψει
Και πάντα αγκιστρωμένο κι αγκυροβολημένο σε ξεχασμένους πέτρινους ορίζοντες-βυθούς…
Εξαρτημένο από σινιάλα περιοδικού φωτός
Δικιά μου η νύχτα και οι χαράξεις της
Μοναδικός και ξεχωριστός θεατής κι ακροατής του πυθμένα μου
Και των νεκρών μου...
από το "ράμφος"