Αγαπημένε μου φίλε,
Πόσο επίκαιρος είναι ο στίχος του Σεφέρη… «όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»! Με πληγώνει και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να αποκτήσει αξιοπρέπεια η χώρα μας, όπως πληγώνει κι εσένα και τον κάθε έναν που επέστρεψε από το εξωτερικό, στην πατρίδα μας που είχε νοσταλγήσει. Οι άνθρωποι στη χώρα μας είναι ταλαιπωρημένοι και δεν τους υπολογίζει κανένας. Μοιάζει σαν να χρωστάνε από πριν «κάτι» στον τόπο. Δουλεύουν και δεν μπορούν να χαρούν τα χρήματα που παίρνουν, γιατί δεν φτάνουν.
Μα αυτό δεν είναι εργασία και χαρά, αλλά μοιάζει σαν «δουλεία» κι όχι «δουλειά». Για να επιβιώσεις εδώ στην Ελλάδα και να μπορείς να ζήσεις ή θα πρέπει να είσαι κολλητός κάποιου πολιτικού ώστε να σε βοηθήσει να πιάσεις μια θεσούλα και σιγά-σιγά να «βολευτείς» και να τα παίρνεις από τις μίζες που είναι για δημόσια κονδύλια ή να γίνεις αληθινός κλέφτης ή να γίνεις καλλιεργητής χασισόδεντρων ή να διακινείς ουσίες ή γυναίκες ή να κάνεις εμπόριο όπλων. Κι όλα αυτά με την ανοχή του κράτους! Αν πας με το «σταυρό» στο χέρι, υποφέρεις. Γιατί καλέ μου φίλε, με ένα «βασικό»μισθό της πείνας δεν ζεις με αξιοπρέπεια. Δεν φτάνουν τα λεφτά. Οι λογαριασμοί μας πνίγουν από παντού. Από παντού μας ρουφάνε το αίμα με το «μπουρί» της σόμπας. Κι απορώ πραγματικά. Τι μας προσφέρουν οι υπηρεσίες του κράτους? Ατραπούς μας δείχνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι κάθε τόσο για να μπορούμε να επιβιώσουμε. Εννοώ τα εκάστοτε σκάνδαλα που βγαίνουν στο φως. Να, σαν αυτό ας πούμε με τον Ζαχόπουλο, του Υπ. Πολιτισμού. Κι όσο σκέφτομαι ότι πήγα τα Χριστούγεννα να ταχυδρομήσω τις κάρτες με τις ευχές για τους φίλους μου και μου επέβαλαν να αγοράσω γραμματόσημα του Ολυμπιακού κι αγανάκτησα. Όχι ότι έχω κάτι με την ομάδα, αλλά δεν μου αρέσει να έχω απέξω από το φάκελο με τις ευχές το σήμα του Ολυμπιακού, του οποίου οι οπαδοί σκότωσαν το παλικάρι μέσα στο δρόμο πριν κάποιους μήνες. Ξέρεις τι σημαίνει να είναι χαροκαμένη μια μάνα και να βγάζουν γραμματόσημα με τη συγκεκριμένη ομάδα και να σου τα επιβάλουν Χριστουγεννιάτικα; Δεν είναι φίλε μου αυτός ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ! Δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι τούτος ο τόπος. Καθημερινά μας «σκοτώνουν» όλους με χίλιες ταλαιπωρίες, δίχως να μας υπολογίζει κάποιος από όσους κυβερνούν. Δεν υπάρχει υγιής Δημόσια παιδεία, Δημόσια υγεία, Δημόσιες Υπηρεσίες (ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ) που να μην έχει διαφθορά. Από πότε έχει ας πούμε η ΕΥΔΑΠ να αντικαταστήσει το δίκτυό της? Και το νερό? Αφού όλοι σχεδόν αγοράζουμε εμφιαλωμένα μπουκάλια γιατί το νερό έχει μολυνθεί, κι όμως συνεχίζουμε να πληρώνουμε το νερό ακριβά και δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο για το περιβάλλον στη χώρα μας. Η ΔΕΗ μας ρουφά το αίμα, σε μια χώρα με τόσο ήλιο, με τόσα νησιά, που θα μπορούσε να είχε άλλες πηγές ενέργειας ο τόπος. Όσο για τον ΟΤΕ, πληρώνουμε την παροχή τόσο ακριβά, που έχουμε φτάσει στο σημείο να βλαστημάμε για το Τηλέφωνο που βάλαμε. Μια σύνδεση και την πληρώνουμε συνέχεια...για να μπορούν να τηλεφωνούν στα ροζ τηλέφωνα οι αποχαυνωμένοι υπάλληλοι του ΟΤΕ δωρεάν και εμείς τα κορόϊδα να πληρώνουμε την καλωδίωση. Η δε Δημόσια Τηλεόραση, είναι απαράδεκτη... Δικαστήρια, Αστυνομία, Πολιτική... Παντού διαφθορά. Όσο για τα νοσοκομεία…μεγάλη «μπίζνα» οι γιατροί. Έχουν κάνει επάγγελμα αυτό που λέει η λαϊκή παροιμία «ο θάνατός σου η ζωή μου». Παντού ανοιχτές πληγές. Κι ο λόγος μόνον ένας. ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ. Μια μεγάλη παρέα είμαστε όλοι στην Ελλάδα γρινιάριδων. Όλοι από κάπου «βολευόμαστε» και κατακρίνουμε τους άλλους. Γκρεμίζουμε την Ελλάδα καθημερινά…Κάψανε φίλε μου την Ελλάδα το καλοκαίρι για να περάσει η ΙΩΝΙΚΉ ΟΔΟΣ, για να μπορέσουν με ευκολία να ανοίξουν το δρόμο του μέλλοντος…Κι όμως σε τούτη τη χώρα οι άνθρωποι επιβιώνουν με την αγωνία καθημερινά να κορυφώνεται στο ΖΕΝΙΘ. Μια χώρα τόσο όμορφη με τόσο μεγάλη ιστορία και πολιτισμό και να μη μπορεί ένας ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ως τώρα να την οργανώσει σε ένα κράτος παροχών? Δεν θα γίνει ποτέ, γιατί όσοι από τους πολιτικούς έχουν ως τώρα κυβερνήσει, έχουν μπει στη βουλή «φτωχόπαιδα» κι έχουν φύγει «πλουσιόπαιδα» και με περιουσίες μεγάλες ακόμα και γι’ αυτά τα δισεγγόνα τους. Λεφτά δικά μας είναι όλα αυτά. Λεφτά του Ελληνικού κράτους. Λεφτά των παιδιών μας και τα κλέβουν. Γιαυτό δεν μπορεί ποτέ το κράτος να ξεχρεωθεί. Ας κάνουν περικοπές από τους μισθούς των βουλευτών. Δεν είναι επάγγελμα ο βουλευτής ή ο πολιτικός. Εθελοντές είναι όλοι τους που προσφέρονται να κυβερνήσουν τον τόπο μας. Και από ότι ξέρω, οι εθελοντές δεν πληρώνονται. Προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. Δεν είναι δυνατόν να είναι ο βασικός μισθός-μισθός πείνας, η σύνταξη του εργαζόμενου να μη φτάνει μήτε για δυο εβδομάδες και οι βουλευτές να ζουν σαν βασιλιάδες. Κάποτε είχαμε έναν βασιλιά και τον διώξαμε. Τώρα έχουμε τόσους μέσα στη βουλή και δεν προσφέρουν τίποτα, γιατί, «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει» και στη δική μας χώρα έχουμε πολλούς κοκόρους που δεν κάνουν τίποτα. Μόνο λαλούν και τρώνε, πίνουν και συνεχίζουν να λαλούν σε ένα κοτέτσι οπού…έχει αρχίσει και …βρωμάει πολύ. Και οι δρόμοι του αύριο σε τούτη τη μικρή χώρα ποιοι είναι? Μπορείς να περπατήσεις και να ονειρευτείς όπως κάποτε? Που να ονειρευτείς? Στα καμένα δάση μας? Στα μολυσμένα ποτάμια μας? Στις τσιμεντοφραγμένες πολιτείες μας? Για να ονειρευτείς πρέπει να πας μακριά. Έξω από τις πόλεις. Αλλά είναι τόσο ακριβά…που όλα είναι πλέον για τους ολίγους.
Νότα Κυμοθόη
Πόσο επίκαιρος είναι ο στίχος του Σεφέρη… «όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»! Με πληγώνει και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να αποκτήσει αξιοπρέπεια η χώρα μας, όπως πληγώνει κι εσένα και τον κάθε έναν που επέστρεψε από το εξωτερικό, στην πατρίδα μας που είχε νοσταλγήσει. Οι άνθρωποι στη χώρα μας είναι ταλαιπωρημένοι και δεν τους υπολογίζει κανένας. Μοιάζει σαν να χρωστάνε από πριν «κάτι» στον τόπο. Δουλεύουν και δεν μπορούν να χαρούν τα χρήματα που παίρνουν, γιατί δεν φτάνουν.
Μα αυτό δεν είναι εργασία και χαρά, αλλά μοιάζει σαν «δουλεία» κι όχι «δουλειά». Για να επιβιώσεις εδώ στην Ελλάδα και να μπορείς να ζήσεις ή θα πρέπει να είσαι κολλητός κάποιου πολιτικού ώστε να σε βοηθήσει να πιάσεις μια θεσούλα και σιγά-σιγά να «βολευτείς» και να τα παίρνεις από τις μίζες που είναι για δημόσια κονδύλια ή να γίνεις αληθινός κλέφτης ή να γίνεις καλλιεργητής χασισόδεντρων ή να διακινείς ουσίες ή γυναίκες ή να κάνεις εμπόριο όπλων. Κι όλα αυτά με την ανοχή του κράτους! Αν πας με το «σταυρό» στο χέρι, υποφέρεις. Γιατί καλέ μου φίλε, με ένα «βασικό»μισθό της πείνας δεν ζεις με αξιοπρέπεια. Δεν φτάνουν τα λεφτά. Οι λογαριασμοί μας πνίγουν από παντού. Από παντού μας ρουφάνε το αίμα με το «μπουρί» της σόμπας. Κι απορώ πραγματικά. Τι μας προσφέρουν οι υπηρεσίες του κράτους? Ατραπούς μας δείχνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι κάθε τόσο για να μπορούμε να επιβιώσουμε. Εννοώ τα εκάστοτε σκάνδαλα που βγαίνουν στο φως. Να, σαν αυτό ας πούμε με τον Ζαχόπουλο, του Υπ. Πολιτισμού. Κι όσο σκέφτομαι ότι πήγα τα Χριστούγεννα να ταχυδρομήσω τις κάρτες με τις ευχές για τους φίλους μου και μου επέβαλαν να αγοράσω γραμματόσημα του Ολυμπιακού κι αγανάκτησα. Όχι ότι έχω κάτι με την ομάδα, αλλά δεν μου αρέσει να έχω απέξω από το φάκελο με τις ευχές το σήμα του Ολυμπιακού, του οποίου οι οπαδοί σκότωσαν το παλικάρι μέσα στο δρόμο πριν κάποιους μήνες. Ξέρεις τι σημαίνει να είναι χαροκαμένη μια μάνα και να βγάζουν γραμματόσημα με τη συγκεκριμένη ομάδα και να σου τα επιβάλουν Χριστουγεννιάτικα; Δεν είναι φίλε μου αυτός ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ! Δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι τούτος ο τόπος. Καθημερινά μας «σκοτώνουν» όλους με χίλιες ταλαιπωρίες, δίχως να μας υπολογίζει κάποιος από όσους κυβερνούν. Δεν υπάρχει υγιής Δημόσια παιδεία, Δημόσια υγεία, Δημόσιες Υπηρεσίες (ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ) που να μην έχει διαφθορά. Από πότε έχει ας πούμε η ΕΥΔΑΠ να αντικαταστήσει το δίκτυό της? Και το νερό? Αφού όλοι σχεδόν αγοράζουμε εμφιαλωμένα μπουκάλια γιατί το νερό έχει μολυνθεί, κι όμως συνεχίζουμε να πληρώνουμε το νερό ακριβά και δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο για το περιβάλλον στη χώρα μας. Η ΔΕΗ μας ρουφά το αίμα, σε μια χώρα με τόσο ήλιο, με τόσα νησιά, που θα μπορούσε να είχε άλλες πηγές ενέργειας ο τόπος. Όσο για τον ΟΤΕ, πληρώνουμε την παροχή τόσο ακριβά, που έχουμε φτάσει στο σημείο να βλαστημάμε για το Τηλέφωνο που βάλαμε. Μια σύνδεση και την πληρώνουμε συνέχεια...για να μπορούν να τηλεφωνούν στα ροζ τηλέφωνα οι αποχαυνωμένοι υπάλληλοι του ΟΤΕ δωρεάν και εμείς τα κορόϊδα να πληρώνουμε την καλωδίωση. Η δε Δημόσια Τηλεόραση, είναι απαράδεκτη... Δικαστήρια, Αστυνομία, Πολιτική... Παντού διαφθορά. Όσο για τα νοσοκομεία…μεγάλη «μπίζνα» οι γιατροί. Έχουν κάνει επάγγελμα αυτό που λέει η λαϊκή παροιμία «ο θάνατός σου η ζωή μου». Παντού ανοιχτές πληγές. Κι ο λόγος μόνον ένας. ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ. Μια μεγάλη παρέα είμαστε όλοι στην Ελλάδα γρινιάριδων. Όλοι από κάπου «βολευόμαστε» και κατακρίνουμε τους άλλους. Γκρεμίζουμε την Ελλάδα καθημερινά…Κάψανε φίλε μου την Ελλάδα το καλοκαίρι για να περάσει η ΙΩΝΙΚΉ ΟΔΟΣ, για να μπορέσουν με ευκολία να ανοίξουν το δρόμο του μέλλοντος…Κι όμως σε τούτη τη χώρα οι άνθρωποι επιβιώνουν με την αγωνία καθημερινά να κορυφώνεται στο ΖΕΝΙΘ. Μια χώρα τόσο όμορφη με τόσο μεγάλη ιστορία και πολιτισμό και να μη μπορεί ένας ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ως τώρα να την οργανώσει σε ένα κράτος παροχών? Δεν θα γίνει ποτέ, γιατί όσοι από τους πολιτικούς έχουν ως τώρα κυβερνήσει, έχουν μπει στη βουλή «φτωχόπαιδα» κι έχουν φύγει «πλουσιόπαιδα» και με περιουσίες μεγάλες ακόμα και γι’ αυτά τα δισεγγόνα τους. Λεφτά δικά μας είναι όλα αυτά. Λεφτά του Ελληνικού κράτους. Λεφτά των παιδιών μας και τα κλέβουν. Γιαυτό δεν μπορεί ποτέ το κράτος να ξεχρεωθεί. Ας κάνουν περικοπές από τους μισθούς των βουλευτών. Δεν είναι επάγγελμα ο βουλευτής ή ο πολιτικός. Εθελοντές είναι όλοι τους που προσφέρονται να κυβερνήσουν τον τόπο μας. Και από ότι ξέρω, οι εθελοντές δεν πληρώνονται. Προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς. Δεν είναι δυνατόν να είναι ο βασικός μισθός-μισθός πείνας, η σύνταξη του εργαζόμενου να μη φτάνει μήτε για δυο εβδομάδες και οι βουλευτές να ζουν σαν βασιλιάδες. Κάποτε είχαμε έναν βασιλιά και τον διώξαμε. Τώρα έχουμε τόσους μέσα στη βουλή και δεν προσφέρουν τίποτα, γιατί, «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει» και στη δική μας χώρα έχουμε πολλούς κοκόρους που δεν κάνουν τίποτα. Μόνο λαλούν και τρώνε, πίνουν και συνεχίζουν να λαλούν σε ένα κοτέτσι οπού…έχει αρχίσει και …βρωμάει πολύ. Και οι δρόμοι του αύριο σε τούτη τη μικρή χώρα ποιοι είναι? Μπορείς να περπατήσεις και να ονειρευτείς όπως κάποτε? Που να ονειρευτείς? Στα καμένα δάση μας? Στα μολυσμένα ποτάμια μας? Στις τσιμεντοφραγμένες πολιτείες μας? Για να ονειρευτείς πρέπει να πας μακριά. Έξω από τις πόλεις. Αλλά είναι τόσο ακριβά…που όλα είναι πλέον για τους ολίγους.
Νότα Κυμοθόη